Ταξίδι στη Αθήνα

  Παράθυρο στον Σαρωνικό, στα νησιά και στις παράλιες περιοχές του, που διατηρούν το προνόμιο να απολαμβάνουν την καλοκαιρία όλο τον χρόνο, προκαλώντας με την τύχη τους, ανοίγει το «Saronic Μagazine» από αυτό το τεύχος για τους κατοίκους της Αττικής. Έ?ζησε δόξες, πρωταγωνίστησε σε ταινίες, μάγεψε με το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού. Με το γλυκό φως του δειλινού και τα φιλικά νερά του. Ανέκαθεν οι κάτοικοι της Αττικής ήταν λάτρεις του. Κι αν κάποια στιγμή αποφάσισαν ?ή υποχρεώθηκαν για λόγους κοινωνικής αναγνώρισης? να ταξιδέψουν σε άλλες θάλασσες, δεν άντεξαν πολύ. ? Η...μαύρη πέτρα που έριξαν στον κοντινό Σαρωνικό –στην Αίγινα, στο Αγκίστρι, στα Μέθανα, στον Πόρο, στην Ύδρα, στις Σπέτσες, στην Ερμιόνη και στο Πόρτο Χέλι– δεν άργησε να θαφτεί στον φωτεινό βυθό του. Οι άλλοτε φανατικοί επισκέπτες των φιλόξενων αυτών λιμανιών άρχισαν να αποζητούν ξανά την ασφάλεια των παιδικών αναμνήσεων, να αναπολούν τις πρώτες νεανικές εξορμήσεις, να νιώθουν την ανάγκη της επιστροφής. Την ίδια περίοδο ?της απομάκρυνσης των Αθηναίων από τον Σαρωνικό? αλλοδαποί τουρίστες κάθε οικονομικού επιπέδου ανακάλυπταν αυτά τα μη προβεβλημένα –από τους επίσημους φορείς της χώρας μας– νησιά. Το ήπιο κλίμα τους, η μικρή απόσταση από τον Πειραιά και την Αθήνα, αλλά περισσότερο η ομορφιά και οι εναλλαγές του τοπίου συνέβαλαν στην απόφαση εκατοντάδων Ευρωπαίων –κυρίως– να εγκατασταθούν μονίμως στη γειτονιά του Αργοσαρωνικού. ? Είχαν προηγηθεί άλλωστε –για τους ίδιους λόγους– άνθρωποι του πνεύματος και των Τεχνών, που παρέμειναν πιστοί έως το τέλος της ζωής τους. Η Ιστορία των νησιών και των νησιωτικών περιοχών του Σαρωνικού ως υπόβαθρο, σε συνδυασμό με τους μεγάλους καλλιτέχνες που προσήλκυσαν, κατηύθυναν την ανάπτυξη προς τον πολιτισμό περισσότερο και λιγότερο προς το life style. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως υπολείπονται σε διασκέδαση και καλή ζωή. Κάθε άλλο... ? Η νησιώτικη εσωστρέφεια ωστόσο, ως αποτέλεσμα ?καλό ή κακό? της θάλασσας που μεσολαβεί από την κοντινή σε κάθε περίπτωση στεριά, είναι καιρός να λάβει τέλος. Αυτό άλλωστε επιχειρεί το «Saronic Μagazine» περίπου έξι χρόνια τώρα. Και υπερηφανεύεται ότι σε έναν βαθμό το έχει καταφέρει με την παρουσία του στον Πειραιά και στα νότια προάστια. ?H αύρα του Αργοσαρωνικού όμως δεν έχει γεωγραφικά σύνορα. Διεισδύει στην Αθήνα, κάθεται στα στέκια και στις πλατείες ανατολικών, δυτικών και βορείων περιοχών, όπου η ιδέα μιας μικρής απόδρασης δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. ? Eίναι τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά, όπως συνηθίζουμε να λέμε... Το «Saronic Magazine» ας γίνει το όχημα για αμφίδρομες μετακινήσεις, για ταξίδια από την ηρεμία των λιμανιών στους έντονους ρυθμούς της Αθήνας. Και πάλι πίσω. Έστω και νοερά... Σίλα Αλεξίου