Μάλλον κάτι μας διαφεύγει…
«Η αυριανή ημέρα θα είναι καλύτερη για την Ελλάδα». Ας ονειρευτούμε λοιπόν... Αφού προηγουμένως ξαναδιδαχθούμε την ελληνική, την οποία προφανώς έχουμε ξεχάσει.
Δεν εξηγείται διαφορετικά. Πώς συμβαίνει, την ίδια ώρα που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δηλώνει με βεβαιότητα ότι η επόμενη ημέρα θα είναι καλύτερη, εμείς να συνειδητοποιούμε ότι οι άνεργοι θα αποτελέσουν την πλειονότητα του πληθυσμού της χώρας, να ακούμε ότι εφεξής θα πληρώνουμε φοροενοίκιο για τα ακίνητά μας ή ότι η Τρόικα –παρά τις κατά καιρούς ομολογίες περί λανθασμένων χειρισμών– επιχειρεί να μας εξοντώσει;
«Ο Ελληνισμός έχει τη δύναμη να ξεπερνά τα προβλήματα που κατά καιρούς αντιμετώπισε» πρόσθεσε ο κ. Παπούλιας στο πλαίσιο της ίδιας ομιλίας του προς τους Έλληνες ομογενείς της Πολωνίας. Με αυτή την ελπίδα ζούσαμε κι εμείς μέχρι χθες, αλλά, όταν τα νούμερα δεν βγαίνουν, όταν οι διαρκώς αυξανόμενες οφειλές υπερβαίνουν κατά πολύ τις αποδοχές, δεν είναι δυνατόν να εξακολουθείς να υπερηφανεύεσαι για την ψυχική αντοχή της φυλής σου. Εκτός κι αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εννοεί κάτι άλλο από εκείνο που εμείς, με τα ξεπερασμένα μας ελληνικά, δεν κατανοούμε.
Αν σταχυολογήσουμε τις δηλώσεις επιφανών ανδρών και γυναικών –εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων– περί επικείμενης ανάπτυξης ή περί αποδοτικών μεταρρυθμίσεων, είναι βέβαιο ότι δεν θα νιώσουμε μόνον ανεπαρκείς ως προς την ερμηνεία των νοημάτων, αλλά θα πιστέψουμε πως είμαστε εντελώς ηλίθιοι. Διαφορετικά δεν εξηγείται πώς μόνον εμείς οι πολίτες αντιλαμβανόμαστε ότι –παρά τις διαβεβαιώσεις πως τα δύσκολα πέρασαν– τα μέτρα σκληραίνουν ολοένα και περισσότερο.
Ή πώς δεν βλέπουμε αυτό που διαπιστώνει ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, ότι οι σκληρές μεταρρυθμίσεις που έχουν δρομολογηθεί στην Ελλάδα αποδίδουν καρπούς και ότι το 2014 η ελληνική οικονομία θα επιστρέψει στην ανάπτυξη.
Φαίνεται, πάντως, ότι έχουμε βγάλει... κακό όνομα. Γιατί και ο κ. Σουλτς, με τη σειρά του, εκθειάζει τον ελληνικό λαό, που άντεξε απίστευτες προκλήσεις και η ελληνική κυβέρνηση πιστεύει ακράδαντα πως, όποιο μέτρο και να πάρει, θα το δεχτούμε αγόγγυστα.
Δεν έχουν προφανώς υπολογίσει ούτε οι μεν ούτε οι δε ότι το αδιαπραγμάτευτο δόγμα «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» δεν ισχύει μόνο για το κράτος, που προβάλλει ως δικαιολογία την έλλειψη πόρων για τη μη παροχή στοιχειωδών υπηρεσιών στον πολίτη. Ισχύει και για τους αναξιοπαθούντες κατοίκους αυτής της χώρας.
Που έχασαν το γέλιο τους, που αυτοκτονούν χρεωμένοι, που νιώθουν απέχθεια για τα ακίνητά τους, που γνωρίζουν καλά ότι το σχέδιο εξόντωσής τους έχει τεθεί προ πολλού σε εφαρμογή, αλλά που –ευτυχώς– αρνούνται να στερηθούν τις μικροαπολαύσεις της ζωής.
Οι φυλακές δεν μας χωράνε όλους. Ας αντιδράσουμε όσο είναι καιρός...
