ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Η δική μας Ελλάδα...

Να που φτάσαμε ως εδώ... Ο χωρισμός επώδυνος, αλλά και η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας επιβεβλημένη. Η δική μας Ευρώπη με τη μεγάλη αγκαλιά, αυτή που περιγράφαμε πριν από δύο μήνες, δεν υπάρχει πια. Εξακολουθεί να υφίσταται όμως, ως κράτος με μακρά ιστορία και σπάνια γεωπολιτική θέση, η δική μας Ελλάδα... Η χώρα με τις μεγάλες αντιθέσεις. Τα τεράστια λάθη, η αδιαμφισβήτητη διαφθορά, η εξοργιστική επιπολαιότητα, σε αγαστή συνύπαρξη με το παρεξηγημένο αλλά υπαρκτό ελληνικό φιλότιμο, συνθέτουν την πατρίδα μας. Δεν είναι η Ελλάδα που καίγεται. Ούτε το απαξιωμένο –από τη γερμανική κυβέρνηση–, ανίκανο να αυτοσυντηρηθεί κρατίδιο της Μεσογείου. Είναι το μικρό κράτος με τη μεγάλη ψυχή, που ύψωσε ανάστημα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο απέναντι στους ισχυρούς και που, αν χρειαστεί, θα το ξανακάνει. Είναι ο γενναιόδωρος ελληνικός λαός, που διασκεδάζει τις πίκρες του τραγουδώντας και χορεύοντας, που χαμογελάει και ελπίζει. Είναι ο ήλιος και η θάλασσα, που κανένα μέτρο, όσο εξοντωτικό κι αν είναι, δεν μπορεί να μας στερήσει. Είναι το ανέμελο, χαρισματικό παιδί που όλοι θα ήθελαν να του μοιάσουν, αλλά –τι δυστυχία– αδυνατούν... Πρέπει λοιπόν να εξαφανιστεί, για να πάψουν οι συγκρίσεις. Το λοιδωρούν, το απαξιώνουν, του σφίγγουν τα λουριά, το κλείνουν στην αποθήκη. Υπομένει αγόγγυστα την ατίμωση. Η πόρτα είναι ανοιχτή. Θα φύγει; Ή θα περιμένει να το πετάξουν έξω με τις κλοτσιές; Άλλωστε, η σύνεση δεν συνιστά αδυναμία. Όσο για τον εξευτελισμό..., έχει τα όριά του. Στο μεταξύ –κι ενώ η κυρία Μέρκελ, ο κύριος Σόιμπλε και οι συν αυτοίς εξυφαίνουν την εξόντωσή μας–, η δική μας Ελλάδα είναι εδώ. Μέσα μας, γύρω μας, στο γαλάζιο του ουρανού, στο μπλε της θάλασσας, στο φως που αντικρίζουμε από το παράθυρό μας. Εδώ είμαστε κι εμείς, αναβαπτισμένοι από την κρίση, απαλλαγμένοι από τους τόνους... σκουπιδιών και από τα στρώματα της ευμάρειας που είχαν θάψει βαθιά την ανθρωπιά μας. Τα ρίχτερ των περικοπών ταρακούνησαν τις συνειδήσεις. Οι κοινωνικές ανακατατάξεις οδήγησαν στην αναθεώρηση των αξιών, η απόγνωση που προκλήθηκε από την οικονομική εξαθλίωση έξυσε τελικά την επίστρωση της κτηνωδίας. Και ξεπήδησαν κρυμμένα συναισθήματα, που άλλοτε συνιστούσαν αδυναμία. Το φιλότιμο, η αυταπάρνηση, η αλληλοβοήθεια –χαρακτηριστικά του Έλληνα που τα είχε βάλει στην άκρη– βγήκαν ξανά στην επιφάνεια. Ο καλύτερος λαός του κόσμου ξαναβρήκε τον στόχο του. Να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα. Να δώσει από το υστέρημά του για τον τόπο του. Τρανό παράδειγμα η κινητοποίηση των κατοίκων της Αίγινας για τη διάσωση του Νοσοκομείου του νησιού που βουλιάζει λόγω των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. Το ιστορικό Νοσοκομείο της Αίγινας θα σωθεί. Γιατί η διοίκησή του είχε την πρόνοια να ζητήσει ταπεινά βοήθεια από την κοινωνία για ένα αγαθό που της ανήκει. Και η Ελλάδα θα σωθεί, αρκεί να μας πείσει πως είναι δική μας... Σίλα Αλεξίου

Διαβάστε επίσης

Κάποτε και τώρα… EDITORIAL

Να φταίει άραγε η πολλή δημοκρατία ή μήπως πρόκειται για φαινόμενο άκρατου καπιταλισμού; Πάντως, όταν ένας υπουργός –εν προκειμένω, ο υπουργός Ναυτιλίας– δηλώνει αδυναμία επιβολής ...

Ας κοιταχτούμε στα μάτια... EDITORIAL

Και τώρα ας κοιτάξουμε το είδωλό μας στον καθρέφτη. Ψηφίσαμε Ευρώπη, τρομάξαμε στην ιδέα της απομόνωσης, στη σκέψη του υποβιβασμού στη... Β' Εθνική.Επιδιώξαμε την πάση θυσία παραμο...

Κι εσύ, Ευρώπη…EDITORIAL

Γιατί τόσο μίσος; Όταν ακόμη και οι Γερμανοί πολίτες αγανακτούν, όταν οι εκφραστές της ευρωπαϊκής διανόησης θυμώνουν για τον διασυρμό και την ισοπέδωση της Ελλάδας, υπάρχει ακόμη ε...

Tο όνειρο της κάλπης…EDITORIAL

Πώς φτάσαμε έως εδώ; Πέρυσι τέτοια εποχή βλέπαμε ακόμη φως στον ήλιο… Ελπίζαμε στο καλοκαίρι… Γιορτάζαμε το Πάσχα σαν προάγγελο τόνωσης της αγοράς και μαζί του ηθικού μας. Ο παγωμέ...

Η δική μας Ευρώπη…EDITORIAL

Ήτανε δυο, ήτανε τρεις, έγιναν δέκα με την Ελλάδα, τη χώρα-όνειρο κάθε Βορειοευρωπαίου, την ώρα που ο ευλογημένος αυτός τόπος προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές του από τη χούντα ...

Λεηλασία μιας ζωής... EDITORIAL

Με κομμένη την ανάσα... Με κατάπληξη, απορία, τρόμο, απόγνωση... Παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα. Τα δολοφονικά μέτρα, τα αστεία μέτρα, τον προβληματισμό των πολιτικών επί των ρυθμί...

Πολιτισμός υποδομώνEDITORIAL

Οι προβλέψεις επαληθεύτηκαν. Ο Σαρωνικός και τα νησιά του κέρδισαν το στοίχημα με την κρίση, έστω και αν πολλοί δεν το ομολογούν, για να μην τους… ματιάσουν. Οι μικρές αποστάσεις, ...

Με ένα κρυμμένο τραύμα... EDITORIAL

Τα κεφάλια... έξω! Λες και απασφαλίστηκε η χύτρα. Ο ατμός του φόβου, του θυμού, της αγανάκτησης, σαν να διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα, και ο κόσμος ξεχύθηκε στις... παραλίες.Αύγουστος,...

Έναν χρόνο μαζί...EDITORIAL

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος… Με το Saronic MAGAZINE στην αγκαλιά μας… Μια ιδέα της στιγμής, μια αναλαμπή της σκέψης –με αφορμή την ημερίδα για μια πρώτη καταγραφή των κοινών προβλημά...

Ας κρατήσει ο θυμός...EDITORIAL

Μετά την άρνηση, ο θυμός. Το δεύτερο στάδιο του πένθους. Το σοκ που προκαλεί μια απώλεια, ένα δυσάρεστο γεγονός, έχει ως πρώτο επακόλουθο την άρνηση. Δεν θέλεις να το πιστέψεις, δε...