Η έλλειψη ισονομίας καθιστά ελλειμματικό το κράτος δικαίου - Άρθρο του Δημήτρη Παξινού

Ο Αριστοτέλης έγραψε ότι «το μόνο σταθερό κράτος είναι αυτό, όπου όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου». Αυτή είναι η αρχή της ισότητας, το άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος. Το βασικό θεμέλιο για την ύπαρξη και λειτουργία ενός δημοκρατικού καθεστώτος.

Όλα όμως δοκιμάζονται στην πράξη, αφού οι πομφόλυγες μεγαλόσχημων πολιτικών, περί σεβασμού του Συντάγματος και του νόμου, ηχούν όλο και πιο παράταιρα. Περισσότερο ως ανέκδοτο, χωρίς σημασία για τον κοινό θνητό, παρά την προσπάθεια εντυπωσιασμού με λέξεις δυσπρόσιτες και δυσνόητες. Οι ωραιολογίες ταυτίστηκαν με τις μπουρδολογίες.

Το τι ισχύει σήμερα στον τόπο μας, είναι λίγο πολύ γνωστό. Μόνο για ισονομία και ισοπολιτεία δεν μπορούμε να καυχόμαστε. Κάποιοι είναι πολύ πιο ίσοι, και κάποιοι άλλοι ακόμη πιο ίσοι, από όλους τούς υπόλοιπους.

Στην πρώτη κατηγορία λοιπόν βρίσκονται οι Υπουργοί και Βουλευτές που συνοπτικά έχουν εξασφαλίσει μια ιδιότυπη ασυλία έναντι του ισχύοντος νόμου.
Στην δεύτερη κατηγορία είναι τα Διοικητικά Συμβούλια διαφόρων Οργανισμών, που απαίτησαν κι’ αυτά να έχουν την ίδια ποινική μεταχείριση. Την ιδιότυπη ασυλία, όπερ και εγένετο. Ακολούθησαν βεβαίως κι άλλες ομάδες συμφερόντων που έτυχαν της αυτής προστασίας, έως και πρόσφατα με αφορμή τον κορωνοιό.

Το πελατειακό όμως σύστημα έχει πολλές διαστρωματώσεις, κοινωνικές-πολιτικές-οικονομικές, και θα πρέπει να βρεθούν κι άλλοι τρόποι ικανοποίησής τους. Να μην δουλεύουν πολύ. Ή και καθόλου. Έτσι εισέβαλαν, κατά εκατοντάδες, οι λεγόμενες «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις».
Μ' αυτόν τον τροπο «αποδεσμεύθηκαν» κονδύλια κρατικά και κοινοτικά, που διασκορπίσθηκαν στα τέσσερα σημεία του Ελληνικού ορίζοντα.
Η Εισαγγελία άρχισε την έρευνα και επειδή αυτή περιελάμβανε και σημαντικά πρόσωπα, που αποτελούσαν τον καθρέπτη της χώρας αυτής, για να μην αμαυρωθεί η φήμη της … με μια «εκ παραδρομής νομοθέτηση», με τον γνωστό εθιμικό τρόπο, όλοι αυτοί οι κοινοί καταχραστές του δημοσίου βρέθηκαν στο απυρόβλητο της Δικαιοσύνης, της ανώτατης δικαιοπολιτικής αρχής και αποδόθηκαν άθικτοι στην κοινωνία.

Δεν ήταν η πρώτη φορά, που η νομοθετική εξουσία καταργεί την δικαστική, ερχόμενη σε ευθεία αντίθεση με την συνταγματική αρχή της διάκρισης των εξουσιών διαγράφοντας χρέη δισεκατομμυρίων συνολικά ευρώ, τα οποία θα μπορούσαν να διατεθούν για κοινωνικές ανάγκες, ελάφρυνση του χρέους, φόρων και εισφορών. Αρκεί μια τροπολογιούλα στην Βουλή, σε άσχετα νομοσχέδια, για να ευνοηθούν ομάδες πολιτών και άτομα, να ζημιώσουν την χώρα, και να απολέσει το ηθικό κύρος που οφείλει να διαθέτει ο κοινοβουλευτικός θεσμός.

Υπάρχει όμως και μια άλλη κατηγορία. Είναι αυτοί που δεν παίζουν σ’ ομάδες. Και προσπαθούν για το υγιές, μέσα από πόνο και μόχθο. Αλλά και με αξιοπρέπεια και αίσθημα δικαίου για να υπάρξει «κράτος δικαίου». Ισονομία. Πέραν από το «κράτος δικαίου» υπάρχει και το «δίκαιο κράτος» ως ιδανικό.
«Δίκαιοι πολίτες υπάρχουν μόνο σε δίκαιες Πολιτείες» όπου η Πολιτεία δίνει το παράδειγμα στους πολίτες της και δημιουργείται το «συνυπεύθυνον» κατά την σκέψη των αρχαίων Ελλήνων.
Στη σκέψη όμως των νεοελλήνων η ισονομία είναι άγνωστη λέξη και αναζητείται το «κράτος δικαίου».

Αθήνα, Μάιος 2021

Δημήτρης Χ. Παξινός
Πρώην Πρόεδρος ΔΣΑ