Η συλλογική Αίγινα κέρδισε τον σεβασμό

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης - Τo τραγικό δυστύχηµα της Πέρδικας θα µπορούσε να αποδειχθεί άνετα ένα συντριπτικό επικοινωνιακό χτύπηµα για τον τουρισµό της Αίγινας, και µάλιστα σε µια εποχή που η κίνηση βρισκόταν στο πικ της και οι επαγγελµατίες αγωνιούσαν να κάνουν ταµείο. ?ύο εκατοµµύρια άνθρωποι µετακινήθηκαν φέτος προς την πατρίδα µας, σύµφωνα µε τις πρώτες εκτιµήσεις του Λιµενικού. Αν το νησί ταυτιζόταν στο µυαλό του µέσου επισκέπτη µε άσχηµα πράγµατα, θα είχαµε πρόβληµα. Με ικανοποίηση διαπίστωσα το αντίθετο. Το νησί ήταν γεµάτο ακόµη και το διάστηµα που παραδοσιακά στο παρελθόν άδειαζε, και µάλιστα µε πολύ καλό κόσµο. Γιατί συνέβη αυτό; Έχω µερικές σκέψεις. Κατ' αρχάς, υπήρξε εντυπωσιακός ο τρόπος µε τον οποίο συµπεριφέρθηκε η τοπική κοινωνία την ηµέρα του τραγικού δυστυχήµατος. Η αυταπάρνηση µε την οποία έτρεξε κάθε Αιγινήτης στον τόπο του δυστυχήµατος για να βοηθήσει. Από τους γιατρούς του Κέντρου γείας και του Νοσοκοµείου Άγιος ?ιονύσιος µέχρι τους απλούς Περδικιώτες –ανάµεσά τους ο πρώτος µου εξάδελφος Στέλιος Κοττάκης του Σωτηρίου– που έπεσαν στη θάλασσα και έδωσαν την ψυχή τους για να γλιτώσουν τον κόσµο. Η συλλογικότητα που έδειξαν οι Αιγινήτες την µέρα εκείνη ήταν εκπληκτική. Μην ψάχνουµε να βρούµε τον λόγο. Μπορεί να έχουµε το ένα αυτί για την κακία και για τα σχόλια –δεν είναι µόνο δικό µας ελάττωµα–, αλλά στη δυσκολία γινόµαστε ένα. Πρώτον, γιατί αγαπάµε πολύ τον διπλανό µας. Και δεύτερον γιατί αγαπάµε πολύ το νησί µας. καλώς εννοούµενος τοπικισµός είναι αυξηµένος εδώ. «Να µην ξεχνάς την Αίγινα» ήταν η συµβουλή που έδωσε στην κόρη του ένας συµµαθητής µου ταξιτζής, που την πάντρεψε στην Αθήνα. Και σε αυτό το «µην ξεχνάς» εντάσσεται και η προστασία της φήµης του νησιού. εβαίως εξαιρέσεις στον κανόνα υπήρξαν. Άκουσα και µερικούς να επιχειρηµατολογούν ότι έφταιγε ο αδικοχαµένος Τρίµης, γιατί έπρεπε να δώσει προτεραιότητα. Είναι τουλάχιστον περίεργο να πνίγεται ένας άνθρωπος του µόχθου, πατριώτης σου, και εσύ δουλικά να τρέχεις να υπερασπιστείς στα καφενεία τον ξένο που οδηγούσε το ταχύπλοο µε ταχύτητα µεγαλύτερη του ing din, όποιος και αν ήταν αυτός. Ευτυχώς, όµως, όσοι τα υποστήριξαν ήταν λίγοι, το δε κέντρο από το οποίο εκπορεύτηκαν τα σχόλια αυτά, γνωστό και ηττηµένο. έλω να κλείσω µε κάτι προσωπικό. Κατέβηκα στο νησί στενοχωρηµένος και συγκλονισµένος από το δυστύχηµα, για τις ζωές που χάθηκαν. Ειδικά για την απώλεια του δικού µας ανθρώπου από την Πέρδικα. Έφυγα όµως µε άλλη διάθεση. Μου την έφτιαξαν ο υποδειγµατικός τρόπος που είδα να λειτουργούν τις επιχειρήσεις τους οι επαγγελµατίες του νησιού, η καλή µου φίλη Μαρία Γιαννοπούλου, η φαρµακοποιός, που κάναµε καλή παρέα, και το γεγονός ότι τις ηµέρες που έµεινα έγινε γνωστό ότι ο ανιψιός µου ο Στέλιος του ?ηµητρίου πέρασε στο Oικονοµικό Πανεπιστήµιο Αθηνών... Καλό χειµώνα.