Υποσχέσεις, ελπίδες, ευχές...
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Προηγήθηκε η προσωπική τους αμφιταλάντευση (να βάλω, να μη βάλω), ακολούθησε η αγωνία έως ότου επιβεβαιωθεί η υποψηφιότητά τους, και τώρα ξεκινούν έναν αγώνα δρόμου χωρίς... έλεος.
Επίσημη πρώτη για κάθε λογής υποψηφίους αποτέλεσε το τριήμερο της 25ης Μαρτίου. Υποψήφιοι ευρωβουλευτές, περιφερειακοί σύμβουλοι, αλλά και βουλευτές (ο αιφνιδιασμός είναι ένα παιχνίδι που διασκεδάζει τους πρωθυπουργούς), ξεχύθηκαν στις εκλογικές τους περιφέρειες.
Κάποιοι για μια πρώτη γνωριμία με τους ψηφοφόρους, πολλοί για να ανανεώσουν τους... όρκους τους με παλιούς γνώριμους. Το πολιτικό δυναμικό, ως γνωστόν, ανακυκλώνεται και σπανίως ανανεώνεται. Α κμαίοι και ευσταλείς, με την αδρεναλίνη που παράγει η επικείμενη μάχη στα ύψη, δρομείς έτοιμοι να φτάσουν στο τέρμα νικητές.
Ο δρόμος έχει εμπόδια. Αν μάλιστα πρόκειται για μια νησιωτική εκλογική περιφέρεια, όπου τα νησιά δεν συνδέονται μεταξύ τους, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Αλήθεια, σου προκαλεί δέος το είδος του προεκλογικού αγώνα που καλούνται να διεκπεραιώσουν οι υποψήφιοι της Περιφέρειας Πειραιώς και Νήσων. Στο παρελθόν έπαιρναν το καράβι της γραμμής –όποιο δρομολόγιο τους βόλευε– και, ακολουθώντας τη διαδρομή, επισκέπτονταν όλα τα νησιά. Αίγινα, Πόρο, Ύδρα, Σπέτσες. Στη σειρά. Τα Κύθηρα πάντα έπεφταν μακριά, αλλά αυτό δεν άλλαξε ποτέ. Όσο για τη Σαλαμίνα, είναι τόσο κοντά στη στεριά, που δεν συνιστά πρόβλημα στις μετακινήσεις.
Η ακτοπλοΐα του Σαρωνικού όμως άλλαξε άρδην. Με την Αίγινα και το Αγκίστρι να απομονώνονται σε τέτοιο βαθμό, ώστε να πρέπει να επιστρέψει κανείς στον Πειραιά για να συνεχίσει την περιοδεία του (ή τη βόλτα του) στον Πόρο, στην Ύδρα και στις Σπέτσες. Ο δίμηνος προεκλογικός αγώνας θα τερματίσει στην κάλπη. Εξουθενωμένοι οι υποψήφιοι, αναλόγως των αποτελεσμάτων, θα συνεχίσουν την πορεία τους.
Άλλοι καθήμενοι στις θέσεις που μόχθησαν να καταλάβουν, άλλοι επιστρέφοντας στην προ υποψηφιότητας ζωή τους. Και, αν για τη δεύτερη κατηγορία δεν έχει μεγάλη αξία να συγκρατήσουν στη μνήμη τους τα αιτήματα των πολιτών που συνάντησαν στην εκστρατεία τους, για την πρώτη αποτελεί το ζητούμενο όλων μας. Αραγε θα μας θυμούνται και μετά; Θα παλέψουν γι’ αυτά που υποσχέθηκαν; Θα στηρίξουν τις προσπάθειες των νησιών για τη βελτίωση της ζωής κατοίκων και επισκεπτών; Ή θα ρίξουν... μαύρη πέτρα;
Είναι παρήγορο το γεγονός ότι ορισμένοι υποψήφιοι έχουν βιώσει τα προβλήματα από μέσα και έχουν προσφέρει υπηρεσίες –σε τοπικό επίπεδο– προς την κατεύθυνση της επίλυσής τους.
Με κριτήριο λοιπόν τη μέχρι σήμερα πορεία τους, ας επιλέξουμε εκείνους που μας εμπνέουν εμπιστοσύνη. Και ο Θεός βοηθός! Είναι το μόνο όπλο που μας παρέχει η Δημοκρατία. Και είναι πολύτιμο. Ας μην το χαραμίσουμε…
Σίλα Αλεξίου
